στρεβλός

Μικρό νησί κοντά στην Τένεδο, τρία μίλια από το ακρωτήριο Πονέντες. Το νησί Σ. ανήκει στην Τουρκία.

* * *

-ή, -ό / στρεβλός, -ή, -όν, ΝΜΑ

1. συνεστραμμένος, στραβός («στρεβλὸν ὀρθῶσαι κλάδον», Μέν.)

2. μτφ. (για πρόσ.) διεστραμμένος ως προς τον χαρακτήρα («καὶ μετὰ ἐκλεκτοῡ ἐκλεκτὸς ἔσῃ καὶ μετὰ στρεβλοῡ διαστρέψεις», ΠΔ)

νεοελλ.

1. μτφ. α) (για πρόσ.) δύστροπος, ιδιότροπος («στρεβλός χαρακτήρας»)

β) (για πνευματική εκδήλωση) λανθασμένος, σφαλερός, παράλογος («στρεβλές αντιλήψεις»)

2. φρ. α) «στρεβλό πολύγωνο»

μαθημ. πολύγωνο τού οποίου οι κορυφές δεν ανήκουν στο ίδιο επίπεδο

β) «στρέβλη καμπύλη»

μαθημ. καμπύλη που δεν είναι επίπεδη

γ) «στρεβλές ευθείες» — ευθείες τού χώρου μη παράλληλες και μη τεμνόμενες

δ) «στρέβλη επιφάνεια»

μαθημ. ευθειογενής επιφάνεια η οποία δεν είναι αναπτυκτή

αρχ.

1. (για πρόσ.) αλλήθωρος*

2. (για τα φρύδια και για το μέτωπο) συνοφρυωμένος, ρυτιδωμένος

3. μτφ. πανούργος («στρεβλοῑσι παλαίσμασι» — με πανούργα τεχνάσματα, Αριστοφ.).

επίρρ...

στρεβλῶς Μ

1. όπως ο ανάπηρος, με στρεβλό τρόπο

2. μτφ. με διεστραμμένο τρόπο.

[ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. στρέφω].